Het is erg jammer dat Ad Ossendrijver, de eigenaar van deze 2 alternatieve radiozenders, er niet in is geslaagd om er winstgevende zenders van te maken. De schuld bij het Agentschap Telecom is inmiddels opgelopen tot bijna 9 miljoen euro. Het marktaandeel van Arrow Classic Rock was in de laatste meting van het CLO 2,4%. Arrow Jazz scoorde 0,6%.

Als liefhebber van classic rock was mijn gevoel bij Arrow altijd dubbel, ze draaien prima muziek, maar er zat zo weinig structuur in, het was zo gezellig freakerig. Het werd door de grote hoeveelheid jaren onbekende jaren ’60- en ’70 rock en het lage aanbod van recentere rock ook wel erg muffig. Het leek wel alsof Ossendrijver zich voornamelijk richtte op leraren aardrijkskunde in de pré-VUT met een voorliefde voor obsure muziek van Grace Slick. Fans van bands als de Stones of U2 moesten ook wel erg lang wachten totdat er een song van hun band voorbij kwam. Waarschijnlijk de bekende angst om met een kleine artist separaties te werken. Arrow werkte liever met een grotere muziekrotatie met onbekendere songs van onbekendere artiesten. Het verhaal gaat dat Ossendrijver met een rode stift door de playlist ging en ‘Hotel California’ van de Eagles eruit liet halen. Die plaat kenden de luisteraars inmiddels wel (..) Mooi voor een kleine groep P1’s, on-interessant voor een hele grote groep P2’s. Met als gevolg dat de zender te weinig smoel had en uiteindelijk voor niemand aantrekkelijk was. Rockmuziek is een belangrijke muzieksmaak in de Nederlandse markt, alleen moet je het voor de Nederlandse radioluisteraar wel in een interessante mix met mainstream pop-rock brengen. Echt geld verdienen met een nicheformat als klassiek, classic rock of jazz zal niemand lukken, met een op goede research gebaseerd muziekformat, goede marketing en investering in je programma kun je echter wel een renderende pop-rock zender in leven houden.